Die meeste van ons het gisteraand in ‘n sagte, warm bed met ‘n dak oor ons kop en kos in ons maag gaan slaap. Ek praat nou van die meeste van ons, nie van almal nie. Is dit nie snaaks hoe maklik ons ​​daardie eenvoudige luukshede as vanselfsprekend kan aanvaar nie.

Ek vermoed dat ons almal gehoor het van die stede Sodom en Gomorra, die stede wat God vernietig het. Hoekom? Wel, ons onthou hulle seksuele onsedelikheid. Ons lei immers die woord sodomie af uit die stad se naam – Sodom.

Maar luister na wat God as hulle ware sonde beskou het. Ons lees in:

Esegiël 16:49  Jou suster Sodom se sonde was dat sy en haar dogters selftevrede en rustig in hoogmoed en oorvloed geleef het en vir die mens in nood en die arme niks oorgehad het nie.

Dit is werklik ontnugterend. Die meeste van ons dink dat ons in betreklik beskeie omstandighede leef. Ek en my vrou woon in ‘n woonstel op ‘n bedienings-salaris. Ons leef gemaklik, maar nie uitspattig nie. Ek is seker dat jy, as jy na jou omstandighede kyk, nie ‘n woord soos ‘ryk’ sou gebruik om jouself te beskryf nie.

Wat ons nie besef nie, is dat ons, in vergelyking met miljarde mense in ontwikkelende lande; diegene wat honger ly; wat sterf weens gebrek aan skoon drinkwater en basiese mediese sorg, in weelde leef.

Wat was Sodom se werklike sonde? Met soveel te ete, met soveel vrye tyd… het hulle nie arme en hulpelose mense gehelp nie.

Jy en ek kan al die verskonings onder die son maak: “Ek het nie soveel om te gee nie. Watter verskil kan ek moontlik maak?” Maar terwyl ons God se medelye met die armes ignoreer, is ons niks beter as die Sodomiete in sy oë nie!

God het ‘n magtige hart wat klop vir behoeftiges wat hulself nie kan help nie. Ons ignoreer dit en loop ‘n ewige risiko.

Dis Sy Woord. Vars … vir jou … vandag.