Ek hoop nie jy dink ek’s onsensitief nie, maar ek gaan die volgende stelling in elk geval maak, omdat dit waar is. Hoe meer welvarend ons raak, hoe meer is ons geneig om op onsself te fokus en die behoeftes van ander as minder belangrik te beskou.

So nou en dan kry ons onsself jammer. Miskien gaan dit nie so goed nie, of jy voel pootuit of miskien sommer net sat vir alles … Arme ekke.  Dit gebeur met ons almal.

Die heel eerste keer dat ek deur ware armoede gekonfronteer was, was in ‘n dorpie in Indië. Hierdie mense het in sulke armoede geleef, dat ek gehuil het. Tot op daardie oomblik het ek geen idee gehad van wat “arm” regtig beteken nie.

Ek weet nie wat jou finansiële omstandighede is nie, ek weet ook nie wat in jou lewe aangaan nie en ek weet ook nie hoe swaar jy dalk kry nie. Maar, wat ek wel weet, is dat Jesus die meeste van sy tyd onder die armes deurgebring het. God het ‘n spesiale plek in sy hart vir die armes. Ons lees dwarsdeur sy Woord daarvan. Kyk wat lees ons in:

Spreuke 14: 20,21 ‘n Arm mens word selfs deur sy buurman verstoot; ‘n ryk man het baie vriende. Wie sy naaste verag, doen sonde; wie medelye het met die mens in nood, met hom gaan dit goed.

Natuurlik kry ons onsself soms jammer, en tog glo ek elkeen van ons kan tog ‘n manier vind om kos op iemand, wat nie genoeg het om te eet nie, se tafel te sit. Elkeen van ons kan help om ‘n dak oor die kop van ‘n gesin, wat geen skuiling het nie, te sit.

Elkeen van ons kan ‘n manier vind om medelye en vertroosting te bied aan iemand wat dit regtig nodig het; iemand wat regtig seer het.

Wees vriendelik teenoor die armes, en jy sal geseënd wees.

Dis God se Woord. Vars … vir jou … vandag.