Daar is tye dat ons in ‘n situasie beland, wat ons eenvoudig nooit vir onsself sou kies nie. Jy ken mos die gevoel –  daardie gevoel dat God ons verlaat het. Miskien het jy my al hoor praat van my kat, wat ek destyds gehad het? Haar naam was “Doggy.”

Ja, ek weet – dis nou regtig  ‘n buitengewone naam vir ‘n kat! Af en toe, moes ons noodgedwonge vir Doggy in die kat-herberg laat oorbly. Maar net wanneer ons haar by die voordeur uitdra, het sy styfgeskop. Ek neem aan sy moes dink, dat ons haar na ‘n vreemde plek neem en haar haar daar gaan los.

Doggy was deel van ons gesin en ons sou nooit kon droom om haar daar te los nie, maar sy kon dit nie verstaan nie. Dit lyk asof sy vra: ‘Gooi hulle my weg? Sal ek my mense en my huis ooit weer sien?’ Soms is dit presies hoe ons in ons verhouding met God voel. Hy neem ons uit ons gemaksone, omdat Hy besig is om iets te doen, wat ons nie kan begryp nie. Iets wat uiteindelik tot ons voordeel is, maar op daardie stadium duister lyk.

As ons maar net kon verstaan, dat Hy ons nooit leed wil aandoen nie en ons nooit alleen sal laat nie. Ons is immers deel van sy familie, nie waar nie?

Deuteronomium 31:7,8 Toe het Moses vir Josua geroep en vir hom gesê waar die hele Israel dit kon hoor: “Wees sterk, wees dapper! Jy gaan saam met hierdie volk in die land in wat die Here met ‘n eed aan hulle voorvaders beloof het om aan hulle te gee. Jy moet hulle dit in besit laat neem. Die Here sal voor jou uit gaan. Hy sal by jou wees. Hy sal jou nie in die steek laat nie, jou nie alleen laat nie. Moenie bang wees nie, moenie skrik nie.”

Dit is God se Woord. Vars … vir jou … vandag.